Janowicz puścił bąka i to z własnej winy, a swoje obywatelstwo wystawił na licytację - polemika z Ryszardem Makowskim
Współżyjemy w przestrzeni wirtualnej, co mnie cieszy i nobilituje, ale totalnie się z Panem Ryszardem Makowskim nie zgadzam. Jerzy Janowicz puścił bąka. Tylko i wyłącznie z własnej winy.
Z ciekawością czytam wpisy blogerskie Ryszarda Majewskiego - przez lata sympatycznie było słuchać jak współprowadzony przez niego kabaret Otto komentuje postpeerelowską codzienność. A kultowy tekst „I zasmażka!” to już jest klasyka… Dzisiaj jednak muszę zaprotestować – pan Ryszard błądzi. A rzecz dotyczy Jerzego Janowicza.
Tego samego dnia zamieściliśmy w przestrzeni internetowej wpisy na ten sam temat. Wpis pana Ryszarda - tutaj: http://wgospodarce.pl/opinie/12143-przywolac-janowicza-do-porzadku-za-duzo-gorzkiej-prawdy-o-realiach-iii-rp. Różnica jest taka, że pan Ryszard przeniósł frustrację zawodnika natychmiast na arenę polityczną. Janowicz krytykuje polską rzeczywistość – znaczy jest nasz! Otóż na to się brutalnie nie zgadzam. Janowicz nie jest nasz. Tenisista krytykował, bo głupio przegrał i popłynęła frustracja. Jakby wygrał, to byśmy złego słowa na temat Polski się nie doczekali.
Gdyby wygrał, to słowem by się nie zająknął o szopie. Pan „Jerzyk” poleciał krytycznym tekstem tylko i wyłącznie z jednej przyczyny - bo przegrał. Gdyby wygrał – to jak sądzę, w w stonowanej pomeczowej wypowiedzi polskie trudne realia byłyby dla niego odskocznią do światowej kariery. Siermiężny początek, ciężka praca, a wreszcie dzięki determinacji rodziców sukces. Zero polityki. Pan Jerzy Janowicz senior od lat zabiega w mieście Łodzi o pieniądze na wsparcie kariery syna. Jak dobry menedżer, nie patrzy czy robi interes z pisem czy peo. Tak słyszałem, a łódzkie plotki zawsze są bliskie prawdy.
Na miłość boską! Nie gloryfikujmy Janowicza. Sam publicznie wystawił na licytację swoje obywatelstwo (on lub ojciec – menedżer) w wywiadzie, w którym stwierdził, że jeśli ktoś w kraju wyłoży 150 tys. zł na roczne szkolenie – zostanie. A jeśli nie – wyjazd. To nie jest anegdota. To potwierdzony przez samego sportowca fakt. Orzełek na piersi stał się przedmiotem handlu – jak każda inna marka towarowa. Dlatego apeluję do kibiców polityki, nie do kibiców sportowych, dla których mam nadzieje sprawa jest oczywista. Odpuście. Są sportowcy, którzy bez pytania o kasę odrzucali takie propozycje. Bo to po prostu nie wypada…
Panie Ryszardzie, odpuśćmy „Jerzyka”! Mamy Agnieszkę Radwańską, którą kiedy przegrywa nie płacze (przynajmniej publicznie), Która wywrzaskiwana na meczu w Izraelu, wyzywana od najgorszych, owszem - strzeli focha w trakcie konferencji prasowej – ale na korcie zagra tak, że czołgi generała Maczka stają na baczność. I bez wątpliwości, a może wręcz wbrew specom od PR, z uśmiechem idzie w niepodległościowym pochodzie.
Nie warto szukać stronników tam gdzie ich nie ma… Życzę Janowiczowi zwycięstwa w Wimbledonie (to pewnie wymarzony dla jego stylu gry turniej), zwłaszcza w polskich barwach. Będę trzymał kciuki, kibicował jak zwykle. Tak samo jak za będę trzymał kciuki za Damiena Perquisa, i jak trzymałem za Emmanuela Olisadebe. Lubię obydwu, choć wiem, że kupiliśmy ich obywatelstwo.
W przypadku Janowicza najważniejszy jest tenis. Jeśli ktoś chce podlewać go patriotycznym sosem – to mnie drażni. Niby ok., ale wpływa na całość – Pan wybaczy panie Ryszardzie – jak wasza kabaretowa zasmażka… Robi się glut.
-------------------------
Uwaga!
Wielka promocja książek wSklepiku.pl!
Zniżki sięgają nawet 90%!
