Przekombinowany pakiet CRD IV
W styczniu 2014 r. zacznie obowiązywać część przepisów pakietu CRD IV, a pozostałe rozwiązania będą wdrażane sukcesywnie w kolejnych latach, aż do 2019 r. Upłynie zatem dużo wody w Wiśle i innych europejskich rzekach, zanim zacznie obowiązywać cały pakiet CRD IV, i nie wiadomo, czy będzie on adekwatny do istniejącej wtedy sytuacji.
Pakiet CDR IV, który został opublikowany w czerwcu 2013 r., był bardzo długo oczekiwany i dyskutowany. W związku z powyższym warto podzielić się kilkoma refleksjami na ten temat i spróbować ocenić wybrane aspekty pakietu CRD IV. Pamiętać należy przy tym, że poniższe spostrzeżenia nie są kompleksową oceną nowych regulacji.
Po pierwsze, nastąpiła zmiana filozofi i stanowienia prawa w zakresie bankowości w Unii Europejskiej. Pakiet CRD IV składa się z dwóch obszernych dokumentów, tj. dyrektywy i rozporządzenia. Samo rozporządzenie liczy ponad 330 stronic i zawiera ponad 520 artykułów. Pamiętać należy przy tym, że w przypadku dyrektywy następuje jej implementacja do prawa krajowego, a rozporządzenie obowiązuje bezpośrednio we wszystkich krajach, bez możliwości modyfikacji jego zapisów.
Warto także dodać, że wyżej wskazane dokumenty zostaną wzbogacone przez standardy techniczne, wydawane przez EBA (Europejski Organ Nadzoru Bankowego), które można określić jako akty wykonawcze do dyrektywy (będzie ich ponad 20) i rozporządzenia (będzie ich około 80). Pakietowi CRD IV będzie zatem towarzyszyć około 100 szczegółowych aktów wykonawczych, niższej rangi.
Po drugie, pakiet CRD IV, jak wyżej wykazano, jest rozbudowanym, skomplikowanym i mało przejrzystym dokumentem, a zatem „przebrnięcie przez niego” stanowi nie lada wyzwanie. Nawet osoby na co dzień zajmujące się tą problematyką mają problemy z właściwym zrozumieniem zapisów pakietu CRD IV. Dla ogółu społeczeństwa jego zapisy stanowią zaś kompletną abstrakcję.
Po trzecie, wdrożenie pakietu CRD IV oznacza zwiększenie wymogów zarówno w ujęciu wartościowym, jak i ilościowym. Przy zastosowaniu w każdym przypadku górnego limitu wymogu wymagany współczynnik wypłacalności (a precyzując – współczynnik kapitału podstawowego Tier 1) może wynosić nawet ponad 16% (w przypadku zaś banków spółdzielczych 12,5%). Dodatkowo wprowadzonych zostanie pięć nowych buforów kapitałowych, w tym możliwość nałożenia specjalnego wymogu na ważne systemowo instytucje finansowe – SIFIs.
Po czwarte, nastąpiło udziwnienie nazewnictwa w pakiecie CRD IV, w tym odejście do lamusa pojęcia „współczynnik wypłacalności” i zastąpienie go sformułowaniem „łączny współczynnik kapitałowy” oraz wprowadzenie do polskiego porządku prawnego angielskich słów (np. Tier 1 w miejsce funduszy podstawowych).
Na tle przedstawionych rozważań rodzą się m.in. poniższe, fundamentalne pytania. Pierwsze – czy powyższe prowadzi nas w dobrym kierunku? Drugie – czy nowe przepisy obronią nas przed kolejnym kryzysem? Trzecie – czy w wyniku wdrażania pakietu CRD IV zwiększy się ryzyko prawne, skomplikuje się funkcjonowanie banków oraz wzrosną koszty utrzymania bezpieczeństwa sektora bankowego?
Niestety odpowiedź na dwa pierwsze pytania wydaje się przecząca, a na trzecie twierdząca. Można bowiem przypuszczać, że banki nie będą, w związku z wdrażaniem pakietu CRD IV, doskonalić procedur zarządzania ryzykiem, tylko będą wzmacniać procedury zapewnienia zgodności z regulacjami. Powyższe oznacza zaś, że pakiet CRD IV oddala sektor bankowy od modelowych rozwiązań. Należy także stwierdzić, że to pakiet CRD IV, obok unii bankowej (jeśli wejdzie w życie), zmieni fundamentalnie, na długie lata, zasady funkcjonowania banków i ich nadzorowania.
I na zakończenie osobista refleksja: o ile miałam „sentyment” do pierwszego, też niedoskonałego współczynnika wypłacalności, o tyle nie mam go do pakietu CRD IV.
----------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------
Zachęcamy do odwiedzenia naszego sklepu wSklepiku.pl!
Znajdziesz tam, książki o różnorodnej tematyce oraz unikatowe gadżety z logotypem wPolityce.pl!
