Zmiany w ubezpieczeniach eksportowych

Od nowego roku Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych udziela ubezpieczeń eksportowych na nowych warunkach. Z dniem 1 stycznia 2015 r. zmianie uległy bowiem zapisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych w zakresie tzw. krajowego pochodzenia eksportowanych towarów i usług.

Podstawowym warunkiem objęcia transakcji ochroną ubezpieczeniową z gwarancjami Skarbu Państwa jest krajowe pochodzenie towaru. Dotychczas był on zdefiniowany rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 6 sierpnia 2001 r. w sprawie maksymalnego procentowego udziału składników pochodzenia zagranicznego w eksportowanym w ramach kontraktu eksportowego produkcie finalnym, umożliwiającego uznanie tego produktu za krajowy. Zasady w nim określone nie spełniały oczekiwań eksporterów oraz banków finansujących transakcje eksportowe, na co wpływ miało zmieniające się otoczenie międzynarodowej gospodarki, jak i wątpliwości interpretacyjne. Wiele towarów będących przedmiotem handlu, zawiera elementy/podzespoły wyprodukowane w innych krajach, a w Polsce niewytwarzane. Z tego powodu oczekiwano zmian odnośnie wsadu krajowego, jak i jednoznacznego zdefiniowania składników polskiego pochodzenia towaru/ usługi.

Korporacja wielokrotnie podejmowała starania, aby zmienić i uaktualnić zasady uznawania produktu za krajowy i umożliwić przedsiębiorcom korzystanie z ochrony ubezpieczeniowej w szerszym zakresie. W wyniku tych działań, we współpracy z Ministerstwem Gospodarki oraz Ministerstwem Finansów, wprowadzone zostały korzystne dla polskich przedsiębiorców zmiany w przepisach prawnych. Najważniejsze z nich to:

• uznanie za krajowe surowców lub półfabrykatów importowanych, których odpowiedniki polskie nie posiadają parametrów określonych w kontrakcie eksportowym,

• podwyższenie progu procentowego udziału składników zagranicznych w eksportowanym produkcie/ usłudze, aby można go / ją było uznać za krajowy / krajową,

• odniesienie tego udziału do ogółu produktów lub usług eksportowanych w ramach kontraktu eksportowego (a nie do poszczególnych produktów finalnych),

• uznanie marży za składnik krajowy,

• możliwość określenia krajowego pochodzenia towaru lub usługi na podstawie kalkulacji ustalonej na dzień zawarcia kontraktu, w przypadku przerwania realizacji kontraktu lub koniecznych zmian w pochodzeniu surowców lub materiałów do produkcji,

• wskazanie rodzajów dowodów, na postawie których ustala się krajowe pochodzenie produktów lub usług.

Powyższe zmiany w ustawie o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych zawarte są w art. 6a – 6e ustawy i dotyczą warunków, jakie muszą spełniać produkty lub usługi eksportowane w ramach kontraktu eksportowego, aby można je było uznać za krajowe. Do ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 19 grudnia 2014 r. które określa:

1) maksymalny procentowy udział składników pochodzenia zagranicznego w przychodzie netto z realizacji kontraktu eksportowego – udział ten został podwyższony z 50% do 70% dla transakcji płatnych do 2 lat i do 60% dla transakcji płatnych w terminie powyżej 2 lat ( wyższe udziały procentowe pozostały bez zmian w przypadku szczególnych branż przemysłowych jak usługi budowlane, systemy komputerowe, wyroby elektrotechniczne, elektroniczne i teletechniczne oraz statki),

2) rodzaje dowodów, na podstawie których, w oparciu o kalkulacje składników pochodzenia krajowego lub zagranicznego, ustala się pochodzenie produktu lub usługi – są nimi przede wszystkim dokumentacja księgowa uzasadniająca tę kalkulację.