Mówisz sam do siebie? To zupełnie normalne

Mówienie do siebie, określane w literaturze jako autokomunikacja lub self-talk, stanowi naturalny element funkcjonowania psychicznego człowieka. Proces ten obserwuje się już w dzieciństwie – werbalizacje własnych działań pełnią wówczas funkcję organizacyjną i poznawczą, wspierając rozwój zdolności planowania oraz kontroli zachowania. Wraz z wiekiem autokomunikacja ulega internalizacji, przyjmując głównie formę wewnętrznego dialogu.

Co oznacza wewnętrzny dialog?

U osób dorosłych zjawisko to występuje zarówno w formie cichej werbalizacji, jak i wypowiedzi na głos oraz zazwyczaj pełni liczne funkcje, w tym:

• Funkcję kognitywną – wspomaganie koncentracji uwagi, organizacji działań oraz pamięci roboczej, na przykład powtarzanie listy zakupów czy kolejnych etapów wykonania określonego zadania;

• Funkcję regulacyjną – modulacja napięcia emocjonalnego i stresu poprzez komunikaty uspokajające, jak - „Dasz radę”, „Spokojnie”;

• Funkcję motywacyjną – wzmacnianie poczucia sprawstwa i odwagi w trudnych sytuacjach;

• Funkcję analityczną – porządkowanie argumentacji lub poszukiwanie rozwiązań problemów.

Autokomunikacja może więc korzystnie wpływać na efektywność poznawczą, usprawniać procesy pamięciowe oraz redukować poziom lęku.

Kiedy to normalne?

Mówienie do siebie nie stanowi patologii, jeśli:

• Wspiera procesy poznawcze i pamięciowe;

• Pełni funkcję adaptacyjną w regulacji emocjonalnej;

• Ma charakter sytuacyjny i sporadyczny;

• Przyjmuje postać komunikatów motywacyjnych i konstruktywnych. • W takich okolicznościach autokomunikacja stanowi mechanizm samoregulacji i odzwierciedla prawidłowe funkcjonowanie psychiczne.

Co powinno zwrócić naszą uwagę?

Niepokój powinny budzić przypadki, w których mówienie do siebie:

• Wiąże się z obecnością wyimaginowanego rozmówcy, któremu przypisuje się realną sprawczość;

• Współwystępuje z objawami psychotycznymi, takimi jak omamy, urojenia prześladowcze, poczucie kontrolowania myśli;

• Ma charakter natrętny, dezorganizujący codzienne funkcjonowanie;

• Obejmuje treści silnie autokrytyczne lub agresywne, nasilające obniżony nastrój oraz poczucie winy.

Takie symptomy mogą wskazywać na obecność poważniejszych zaburzeń psychicznych, takich jak schizofrenia, epizody psychotyczne, ciężkie epizody depresyjne czy zaburzenia lękowe o charakterze obsesyjno-kompulsyjnym.

Filip Siódmiak

Źródło:

• Latinjak, A. T., Morin, A., Brinthaupt, T. M., Hardy, J., Hatzigeorgiadis, A., Kendall, P. C., Neck, C., Oliver, E. J., Puchalska-Wasyl, M. M., Tovares, A. V., & Winsler, A. (2023). Self-Talk: An Interdisciplinary Review and Transdisciplinary Model. Review of General Psychology, 27(4), 355-386.

»» O zdrowiu i aktywności czytaj więcej tutaj:

Spacer po lesie? Nie, to lasoterapia i leśne kąpiele

Deficyt natury, czyli brak aktywności staje się groźny

Wcale nie musisz biegać, wystarczy spacer

»» Odwiedź wgospodarce.pl na GOOGLE NEWS, aby codziennie śledzić aktualne informacje