Doświadcz realiów podziemnego strajku sprzed 40 lat
Jak wyglądało życie w kopalnianej rzeczywistości? Co było najtrudniejsze? Nie da się w pełni odtworzyć atmosfery tamtych dni, ale z pewnością nowa trasa zwiedzania w kopalni Guido przybliża je na tyle, by móc dziś zrozumieć, jak wielkie było to poświęcenie.
Uczestnicy zwiedzania mogą doświadczyć, jak w podziemnych wyrobiskach, bez dostępu do światła dziennego i bieżącej wody oraz z mocno ograniczonym zapasem żywności, niemal 2 tys. górników organizowało sobie codzienne życie. Z dala od rodzin, w strachu, niepewności i ze szczątkowym dostępem do informacji na temat tego, co działo się na powierzchni, protestujący spędzili pod ziemią dwa tygodnie, w tym święta Bożego Narodzenia. Trasa została przygotowana na podstawie wspomnień strajkujących, w tym Janusza Pioskowika. Poniżej publikujemy fragmenty jego pamiętnika.
_„Środa, 16.12.1981 r. Paczki zsyłane na dół zawierały wszystko: długie płaszcze, kurtki, kożuszki, koszule, swetry, kalesony, onuce, ręczniki, mydło, chusteczki, a nawet zdarzały się przybory do golenia oraz ciepłe czapki. Chwała polskich kobietom. Nie tylko są najpiękniejsze, ale przede wszystkim bohaterskie. Do każdego z nas są telefony, koledzy, zazwyczaj sąsiedzi i najbliższa rodzina. Poglądy są zróżnicowane, jedni namawiają na wyjazd, drudzy popierają i zapewniają, że dopóki strajkujemy, będą nam pomagać, jak mogą. Każdy z rozmawiających myśli swoje i nie wypowiada się swobodnie, czuje skrępowanie wobec kolegów. Telefony te przyczyniły się między innymi do opuszczenia nas przez dwóch kolegów. Linia telefoniczna między górą a dołem ciągle zajęta, dalsze namowy na wyjazd i wygrażania ze strony żon. W chwili obecnej były nam najbardziej potrzebne słowa podtrzymujące na duchu »wytrwajcie, jesteśmy z wami«”. _
_„Czwartek, 17.12.1981 r. Chodzi pogłoska, że powietrze kopalniane zostanie wzbogacone gazem, a w ostateczności obetną nam w ogóle jego dopływ. Załoga nie reaguje na te zastraszania. Organizacja życia w podziemiach kopalni dochodzi do perfekcji. Teraz wszyscy już wiedzą, że musimy i że będziemy trwać aż do zwycięstwa nad zakłamaniem, obłudą, okradaniem robotnika i państwa”. _
„Czwartek, 24.12.1981 r. – Wigilia. Z powodu wstrzymania dostaw żywności od dwóch dni nasze zapasy w magazynie poważnie się uszczupliły, najgorzej jest z chlebem i nie ma perspektywy na zwiększenie zapasów. To jeszcze jeden chwyt dyrekcji poniżej pasa. Nasza wspólna kolacja była najskromniejszą, w jakiej kiedykolwiek brałem udział w życiu imam nadzieję, że drugiej takiej nie przeżyję sam, nie mówiąc o moich dzieciach. Zasiedliśmy przy stole w liczbie 25 osób. Oprócz ślicznej choinki jak na te warunki i tekturowego krzyża każdy przed sobą na papierowej serwecie miał swój przydział: mała kromeczka chałki, kawałeczek ciasta i babki oraz ćwiartkę jabłka. Oprócz tego na cały stół do podziału była tradycyjna ryba w ilości dwóch konserw, dwie coca-cole i dwa kompoty. Jeszcze raz się potwierdza, że w trudnych chwilach i niczym można się podzielić”.
„14 dni pod ziemią – historia walki o wolność” – to motyw przewodni nowej podziemnej trasy turystycznej znajdującej się na poziomie 320 kopalni Guido w Zabrzu, którą zwiedzać można od 9 grudnia br. Wspólny projekt Muzeum Śląskiego w Katowicach oraz Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu upamiętnia najdłuższy w historii Polski podziemny strajk górników, który odbył się w Kopalni Węgla Kamiennego „Piast” w Bieruniu. Niemal 2 tys. górników spędziło na głębokości 650 m pod ziemią aż 14 dni – od 14 do 28 grudnia 1981 r.
Projekt został sfinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Funduszu Patriotycznego. Został także objęty honorowym patronatem Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego.
Więcej na: https://bilety.kopalniaguido.pl/index.php?p=STRAJK
