Powszechne szczepienia na Covid to zdecydowanie za mało

Naukowcy opracowali matematyczny model wskazujący na skuteczność różnych rodzajów leczenia stosowanych dotychczas u pacjentów z COVID-19 w zależności od wieku, stopnia zaawansowania choroby i współwystępujących problemów zdrowotnych.

Wnioski badaczy z Massachusetts General Hospital, Brigham and Women’s Hospital w Bostonie oraz Uniwersytetu Cypryjskiego opublikowało pismo „Proceedings of the National Academy of Sciences” (https://www.pnas.org/content/118/3/e2021642118).

Skuteczne kontrolowanie COVID-19 nie ogranicza się jedynie do powszechnych szczepień. Wymaga ono lepszego zrozumienia, dlaczego u części osób choroba przebiega bez widocznych objawów, jednak prowadzi do niewydolności narządów, a u innych do zgonu, a także tego, jakie rodzaje leczenia sprawdzają się najlepiej w poszczególnych grupach pacjentów- podkreślają autorzy.

Badania wykazały, że u wszystkich pacjentów poziom wiremii (ilość wirusa w krwioobiegu) wzrasta na początku infekcji, jednak od 5 dnia może różnić się w zależności od poziomu limfocytów T, tj. komórek układu odpornościowego rozpoznających patogeny.

U pacjentów do 35. roku życia z prawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym występuje wysoki poziom limfocytów T i ich działanie prowadzi do zmniejszenia ładunku wirusa oraz stanu zapalnego. Procesy te zmniejszają ryzyko powstawania zakrzepów oraz przywracają poziom tlenu w płucach, sprzyjając ozdrowieniu.

Gorszy przebieg COVID-19 występuje u osób z wyższym poziomem stanu zapalnego w organizmie w momencie infekcji (są to m.in. pacjenci z cukrzycą, otyłością, nadciśnieniem tętniczym lub zaburzeniami pracy układu odpornościowego), a także osób, których układ odpornościowy jest w większym stopniu ukierunkowany na nieswoistą odpowiedź immunologiczną, a w mniejszym na odpowiedź swoistą (nabytą). W ich przypadku do leczenia można włączyć preparaty ukierunkowane przeciwko cytokinom prozapalnym, a także środki blokujące układ renina-angiotensyna-aldosteron (obniżające ciśnienie tętnicze, które może wzrastać podczas infekcji).

Badacze sugerują, że optymalnym sposobem leczenia osób starszych powinno być podawanie na początku infekcji heparyny (leku przeciwzakrzepowego), a także leków zwiększających aktywność układu odpornościowego oraz deksametazonu (leku o działaniu przeciwzapalnym, przeciwalergicznym i immunosupresyjnym) na późniejszych etapach.

Ustalono także, że cięższy przebieg COVID-19 u mężczyzn związany jest z poziomem białka TMPRSS2, które pozwala na wnikanie wirusa i infekowanie zdrowych komórek. U kobiet poziom tego białka jest niższy niż u mężczyzn.

Wykorzystany przez naukowców model był pierwotnie opracowany do badań nad nowotworami. Naukowcy wciąż go udoskonalają i planują zastosować go także do ewaluacji odpowiedzi układu odpornościowego na poszczególne szczepionki.

Czytaj także: COVID-19 w Wuhan szerzył się dłużej

(PAP)/gr