Stewardesa EasyJet ma 73 lata. Zaczęła 20 lat wcześniej

BBC a potem także inne brytyjskie media opisały karierę stewardesy zatrudnionej przez linie lotniczą EasyJet. Pam Clark ma obecnie 73 lata. Jest czynna zawodowo do dziś i udziela porad w zakresie rekrutacji osób powyżej 45 roku życia.

Do personelu pokładowego EasyJet dołączyła 20 lat temu, będąc pewną, że jej dojrzały wiek nie jest przeszkodą, by zacząć zupełnie nową karierę, ale oznacza, że „ma coś naprawdę wartościowego do zaoferowania”.

To jedna z najstarszych stewardów w Wielkiej Brytanii, która przekonuje podczas spotkań rekrutacyjnych, iż nie należy bać się „odważnych” zmian w karierze zawodowej w późniejszym wieku.

Teraz Clark jest w EasyJet ambasadorem rekrutacji osób powyżej 45 roku życia.

Spotykam coraz więcej kolegów takich jak ja, którzy dokonali odważnej zmiany kariery w późniejszym życiu – mówi.

Poprzednio pracowała jako fryzjerka, a do EasyJet zgłosiła się po prostu dlatego, że zauważyła ogłoszenie rekrutacyjne w czasie lotu do Madrytu.

Obecnie linia lotnicza wyznaczyła ją jako ambasadorkę kampanii rekrutacji osób powyżej 45 roku życia ze względu na „wyjątkową obsługę klienta i umiejętności interpersonalne”. Po rozpoczęciu w zeszłym roku kampanii społecznej, EasyJet odnotował 10 proc. wzrost podań o stanowiska personelu pokładowego od ludzi w tej kategorii wiekowej.

Pracownicy wchodzący w skład personelu pokładowego obsługującego loty komercyjne brytyjskich linii lotniczych muszą mieć ukończone 18 lat i co pięć przechodzić badania lekarskie, ale górna granica wieku nie jest wyznaczona.

Przy tej okazji warto przypomnieć, że dyskryminacja ze względu na wiek jest niedozwolona w każdym europejskim kraju. W Polsce obowiązuje (i to już od czerwca 1996 roku) przepis art. 113 Kodeksu pracy, który wyraża ogólną zasadę, że jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, m.in. ze względu na wiek lub niepełnosprawność - jest niedopuszczalna.

A jaka jest praktyka rekrutacyjna? Chociaż zabronione jest podawanie w ogłoszeniach rekrutacyjnych np. granicy wiekowej, to jednak osoby starsze są cały czas niemile widziane w wielu firmach.

Co prawda brak rąk do pracy i starzenie się społeczeństwa powoduje, że ta sytuacja się powoli zmienia, (nie ma po prostu innego wyjścia), ale jednak wciąż pozostaje to problemem.

Firmy nie chcą zatrudniać osób powyżej pewnego wieku i nic nie jest w stanie ich do tego przekonać – mówił w zeszłym roku w Wywiadzie Gospodarczym jeden z czołowych polskich headhunetrów.

Warto wiedzieć, że jeśli pracodawca naruszy w stosunku do nas zakaz równego traktowania w zatrudnieniu, mamy prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę. Kodeks pracy nie określa maksymalnej wysokości takiego odszkodowania – zostaje ono dokładnie ustalone przez sąd pracy, stosownie do okoliczności danej sprawy.

Jest jeszcze jedno ograniczenie. Badania wskazują, że starsi pracownicy nie czują się dobrze w swoich miejscach pracy. Tylko 15 proc. osób powyżej 50. roku życia w Polsce jest zadowolonych z pracy, podczas gdy ponad 50 proc. odczuwa zniechęcenie. Badanie „SHARE: 50+ w Europie” wykazało, że 74 proc. respondentów uważa, że nie ma szans na awans. Powodem jest właśnie wiek.

Dyskryminacja w pracy ze względu na wiek to problem wielu osób. Najgorszą konsekwencją dezaprobaty wyrażanej przez młodszych pracowników jest pojawienie się mobbingu w miejscu pracy, wynikające z wieku ofiary tego zjawiska.

Dlatego przykład Pam Clark podany przez brytyjskie media wydaje się szczególnie przydatny i budujący.

Grażyna Raszkowska

Czytaj także: [PPK i dalsze scenariusze. Najważniejsze: nie podkopać zaufania]( https://wgospodarce.pl/informacje/129651-ppk-i-dalsze-scenariusze-najwazniejsze-nie-podkopac-zaufania)

Czytaj także: Czy wolno nowym pracownikom płacić więcej niż tym „starym”? Jest wyrok