Dostawy LNG z Port Arthur głównie dla Europy

Zawierając kontrakt na dostawy LNG z amerykańską firmą Sempra Infrastructure, PKN Orlen dołączył do grona klientów, wśród których jest niemiecki koncern RWE, brytyjski INEOS, francuski ENGIE oraz ConocoPhillips

Dzięki zawartej w środę umowie z polskim koncernem Sempra ma zapewniony zbyt całego wolumenu gazu, jaki będzie mogła eksportować z terminalu Port Arthur. Dla amerykańskiego inwestora terminalu zdobycie zamówień na miało kluczowe znaczenie, gdyż koszty budowy są szacowane na ponad 10 mld dolarów. Pierwszy terminal (czyli faza pierwsza projektu) będzie budowana przez kilka lat, bo formalnie eksport na rozpocząć się w 2027 roku. Z teksańskiego terminalu Sempra będzie mogła sprzedawać w sumie 10,5 mln ton gazu skroplonego rocznie. Wiele wskazuje na to, że większość trafi do Europy. W kolejnych latach bowiem kontynent będzie musiał zwiększać import gazu, gdyż po agresji Rosji na Ukrainę zamierza całkowicie zrezygnować ze sprowadzania rosyjskich surowców. (Już w zeszłym roku dostawy od Gazpromu zostały znacząco ograniczone w następstwie jego decyzji o odcięciu dostaw do kilku państw unijnych, szczególnie sprzyjających Ukrainie, a także po wybuchach uszkadzających rurociąg bałtycki Nord Stream, który biegnie do Niemiec.)

Od jesieni ubiegłego roku Sempra Infrastructure zawierała wieloletnie umowy na dostawy gazu z Port Arthur LNG. Firmy ConocoPhillips , INEOS i ENGIE łącznie kupować będą około 7,3 mln ton rocznie. Zaś w grudniu zeszłego roku RWE Supply & Trading zawarła umowę na odbiór z Port Arhur przez 15 lat po 2,25 mln t gazu rocznie.

Sempra Infrastructure otrzymała w październiku 2022 r. od amerykańskiej Federalnej Komisji Regulacji Energetyki zgodę na przedłużenie do czerwca 2028 r. terminu ukończenia instalacji w Port Arthur. Poprzednie zezwolenia – z 2019 roku - dotyczyły otwarcia terminalu w kwietniu 2024 roku. Sempra argumentowała, że opóźnienia realizacji projektu to efekt niekorzystnych warunków rynkowych i opóźnień logistycznych spowodowanych pandemią COVID-19.

Inwestycja w Port Arthur jest realizowana we współpracy z koncernem Bechtel Energy, który - według ustaleń sprzed 5 miesięcy - odpowiada m.in. za przygotowanie inżynieryjne, zaopatrzenie, budowę, uruchomienie terminalu (Fazy 1 projektu). Oprócz instalacji do skraplania gazu ziemnego powstaną także zbiorniki magazynowe LNG. Zaktualizowane koszty całego przedsięwzięcia szacowane są na 10,5 mld dolarów. Oprócz Port Arthur Sempra Infrastructure jest współwłaścicielem działającego już terminalu LNG Cameron w Luizjanie, a także buduje kolejne instalacje do eksportu błękitnego paliwa w Costa Azul LNG w Meksyku.

Agnieszka Łakoma

(na podst. Reuters, oilprice.com, NGI)