Ta choroba może dotknąć każdego. Jak się chronić?

Grzybicę zalicza się do najczęściej występujących chorób skóry.

Wywołują ją całe zbiory chorobotwórczych grzybów oraz drożdżaków. Szacuje się, że choroba ta dotyka nawet aż do 20% całej populacji kuli ziemskiej. Występuje na wielu obszarach naszego ciała, ale jednak najczęściej obserwuje się ją na stopach oraz paznokciach, głównie z uwagi na dużą potliwość tych miejsc, częsty kontakt z różnymi typami powierzchni oraz związaną z tym niedostateczną higieną. Pojawienie się grzybicy w tychże miejscach wymaga długotrwałego procesu leczenia.

Czym jest?

To typowa choroba zakaźna. Jest ona dosyć szeroko rozpowszechniona na całym świecie i może dotknąć każdego z nas, niezależnie od wieku, płci czy stanu fizjologicznego. Na niekorzyść, wykazuje ona silną tendencje do nawrotów, zwłaszcza gdy nie jest ona w porę zauważona i odpowiednio leczona. Wśród czynników sprzyjających jej występowaniu, wymienia się między innymi ciepło, wilgoć, brak wystarczającego przewiewu powietrza oraz złą higienę. Ze względu na rodzaj jej występowania dzieli się ją na 2 rodzaje:

• Grzybica, która dotyczy zakażenia skóry właściwej, włosów i paznokci z odczynem zapalnym i jest to najczęściej łupież pstry. Charakteryzuje się on zakażeniem naskórka, które widoczne jest na zewnętrznych powierzchniach kończyn, pojawiają się żółtobrunatne plamy, które mają tendencję do złuszczania się

• Powierzchowne grzybice naskórkowe lub tak zwane grzybice właściwe to między innymi grzybica powierzchniowa owłosionej skóry, grzybica pachwin, stóp, paznokci i grzybica skóry gładkiej

Dodatkowym kryterium podziału jest także jej rodzaj. Wyróżnia się zatem:

• Pleśnice, które powstają dzięki grzybom pleśniowym i pojawiają się raczej sporadycznie

• Drożdżyce, które są gatunkiem zaliczanym do drożdżaków

• Dermatofitozy, które powstają dzięki dermatofitom ludzkim, zwierzęcym i sporadycznie glebowym

Jak ją rozpoznać?

Co ciekawe, pomimo, że jest to choroba skóry i w teorii powinna być dobrze widoczna, to niestety nie dzieje się tak za każdym razem. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest często błędnie postawiona diagnoza i brak postępowania leczniczego. Najczęściej myli się ją z łuszczycą, łojotokowym zapaleniem skóry czy atopowym zapaleniem skóry. Objawia się pod postacią okrągłej zmiany, wyraźnie odróżniającej się na tle reszty skóry. Jej otoczka jest zabarwiona na czerwono i bardzo często łuszczy się. Zdarza się też, że wokół zmiany obserwujemy drobne krostki oraz grudki. Zmianom tym często towarzyszy intensywny świąd. Niestety drapiąc je przyczyniamy się do rozproszenia jej na sąsiadujące z nią rejony. Grzybica zazwyczaj zaczyna się od pojedynczej zmiany i wraz z progresją choroby, rozszerza się na inne miejsca. Zdarza się także, że pojawia się ona na skórze głowy. W takim wypadku tym co powinno nas zaniepokoić, to tendencja włosów do łamania się, wypadania oraz kruszenia.

Jak wygląda leczenie?

Podstawą leczenia jest ówczesna prawidłowo postawiona diagnoza. Specjalistą, do którego należy się udać to dermatolog. Zleci on wykonanie badania mikologicznego (rozpoznawanie grzybów chorobotwórczych) z próbek włosa lub zeskrobiny z paznokci. W zależności od wyników badania, wprowadzone jest odpowiednie leczenie miejscowe lub ogólne.

Lepsza profilaktyka

Grzybica to choroba, co do której profilaktyka powinna być priorytetem, ponieważ jej leczenie wymaga dużo czasu oraz zaangażowania ze strony chorego. W pierwszej kolejności, należy zwrócić szczególną uwagę na higienie osobistej, zwłaszcza miejsc potliwych, takich jak stopy, dłonie, miejsca intymne czy pachy. W miejscach publicznych bezwzględnie używajmy klapków lub innego obuwia. Nigdy nie chodźmy boso. W toaletach kładźmy papier na deskę klozetową, aby zminimalizować kontakt z powierzchniami użyteczności publicznej. Odradza się również dzielenie się osobistymi rzeczami przeznaczonymi do higieny osobistej, takimi jak ręczniki, szczoteczki do zębów oraz włosów, grzebienie, czapki i buty wraz ze skarpetkami.

Filip Siódmiak