I już po sukcesie i pozycji Tuska i Polski w UE: Minister finansów Niemiec domaga się powołania Unii Europejskiej dwóch prędkości. W którym miejscu Polska?
W opublikowanym dziś na łamach "Financial Times" artykule niemiecki minister finansów Wolfgang Schaeuble ponownie wezwał do wyodrębnienia w Unii Europejskiej grupy państw szybciej realizujących integrację gospodarczą i polityczną.
Propozycję taką Schaeuble przedstawił po raz pierwszy 20 lat temu, ale nie zyskała ona poparcia Francji - kluczowego partnera politycznego Niemiec.
W artykule dla "FT", napisanym wspólnie z innym politykiem CDU Karlem Lamersem, Schaeuble opowiedział się za utworzeniem stanowiska unijnego komisarza uprawnionego do wetowania budżetów państw łamiących wspólne zasady dyscypliny fiskalnej oraz za powołaniem odrębnego parlamentu dla krajów, wchodzących w skład strefy euro.
"By zapewnić postęp we wszystkich tych sferach powinniśmy utrzymać podejście, które było słuszne już w 1994 roku: stworzyć rdzenie współpracy wewnątrz UE, co umożliwiłoby mniejszym, chętnym grupom państw członkowskich postępowanie naprzód" - zaznaczyli autorzy artykułu. Według nich UE przyjęła już ten kurs wprowadzając wspólną walutę.
Jak jednocześnie przyznali autorzy artykułu, wiele państw UE zachowuje powściągliwość w kwestii ściślejszej unii politycznej, która oznaczałaby przeniesienie dalszych atrybutów ich suwerenności na Europę. Kraje takie jak Wielka Brytania powinny wystąpić z propozycjami zwrócenia niektórych kompetencji rządom narodowym, podczas gdy UE powinna się skupić głównie na rynku wewnętrznym, handlu, rynkach walutowych i finansowych, sprawach klimatu, środowiska i energii oraz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa - wskazali Schaeuble i Lamers.
Wyrazili również sympatię dla brytyjskich żądań, by UE podjęła działania przeciwko temu, co Londyn nazywa "turystyką za świadczeniami socjalnymi", a co oni sami określili jako falę motywowanej biedą imigracji.
Oryginalny plan Schaeublego i Lamersa w sprawie utworzenia "rdzenia Europy" dla realizacji unii politycznej został opublikowany w 1994 roku we francuskim dzienniku "Le Monde". Nie wywołał jednak żadnego odzewu w kierownictwie politycznym Francji, które sprawowali wówczas socjalistyczny prezydent Francois Mitterrand i konserwatywny premier Edouard Balladur.
(PAP)
