eCO2nference: Czy ocalą nas technologie CCU i CCS?
Centrum Badawczo Rozwojowe w Płocku, założone przez PKN Orlen było miejscem w którym odbyła się konferencja ECO2nference, na temat nowoczesnych technologii przetwarzania węgla.
Uczestnicy konferencji zorganizowanej przez PKN Orlen szukają możliwości ochrony klimatu ale też – rozwiązań dla przemysłu i nowych, zielonych technologii.
Jak powiedział Robert Jeszke z Krajowego Ośrodka Bilansowania i Zarządzania Emisjami w Instytucie Ochrony Środowiska: „Technologie CCU i CCS mają wiele różnic ale łączy je to, że muszą one być sprawnie wdrażane.”
Czym są technologie CCU i CCS? CCU to proces polegający na wychwytywaniu dwutlenku węgla ze spalin oraz jego późniejszej utylizacji. Stanowi konkurencją technologię dla metody CCS. W odróżnieniu od sekwestracji dwutlenku węgla, CCU ma na celu wykorzystanie wychwyconego dwutlenku węgla oraz jego konwersji na inne substancje lub produkty (np. tworzywa sztuczne, beton, biopaliwo).
Z kolei CCS, czyli sekwestracja dwutlenku węgla to, jak informuje serwis teraz-środowisko.pl: „Proces polegający na wychwytywaniu dwutlenku węgla ze spalin oraz jego magazynowaniu, nazywana również sekwestracją dwutlenku węgla.Technologia ta ma na celu ograniczenie jego emisji do atmosfery. Metoda ta składa się z trzech głównych etapów: separacji dwutlenku węgla, jego transportu oraz zdeponowania w sposób nieszkodliwy dla środowiska, najczęściej mówimy tu o metodach składowania podziemnego w strukturach geologicznych. Stosowana jest w przemyśle energetycznym i chemicznym. Technologia CCS uważana jest obecnie za jedną z najbardziej kosztownych, najdroższym jej etapem jest proces separacji dwutlenku węgla.”
To właśnie usprawnienie tych technologii i uczynienie ich bardziej przystępnymi było głównym tematem spotkań.
Podczas debaty „Szanse i bariery rozwoju technologii CCU w aspekcie technicznym, prawnym i społecznym na świecie i w Polsce” Rafał Dejczer, z przedstawicielstwa PKN Orlen w Brukseli wykazał, iż zagrożenia klimatyczne są ogromnym problemem dla społeczeństwa. Potwierdził te słowa naukowiec - Anastasios Perimenis z instytutu CO2 Value Europe: „Chciałbym pokazać to, że nowe technologie CCU mogą odegrać ważną rolę w walce ze zmianami klimatu i na pewno wspomogą cele Porozumienia Paryskiego.” Jak dodał Perimenis: „Musimy jednak umieć łączyć różne systemy finansowania innowacji, nie tylko krajowe czy z UE ale też przekonać sektor prywatny do tego, że inwestycja w zielone innowacje po prostu się opłaca. Większość przedsiębiorstw z którymi współpracujemy łączy wspólny cel, przez co, mimo konkurencji, istnieje pole do współpracy i aktywnie włączają się w projekty.”
A tempo w jakim nowe technologie się rozwijają jest imponujące.
Jak wykazała inna uczona, Heleen De Wever z ośrodka badawczego VITO: „Musimy znaleźć odpowiednie zestawienie między emisjami, technologią a produktem.”
„We Flamandzkim Instytucie Badań Naukowych w Belgii badam technologie konwersji materiałów odnawialnych jak również ścieżki produkcji. Chcemy połączyć odnawialne źródła z materiałoznawstwem” – mówiła De Wever, dodając: „Dla badaczy ważne jest zrozumienie tego jakie produkty będą najbardziej adekwatne do finalnej konwersji CO2.”
A co można zrobić z CO2? Jak wyjaśniła uczona - np. metanol! „Można też tworzyć skomplikowane cząsteczki aż do polimerów. Dla nas jako naukowców największym wyzwaniem jest to żeby łączyć cały krajobraz technologii po to by dać przedsiębiorcom „kafeterię wyboru”, którą dopasują do swoich celów i budżetu.” – podsumowała.
„Technologie nad którymi pracujemy pozwolą na osiągnięcie neutralności klimatycznej.” – wskazał Arkadiusz Majoch z PKN Orlen: „Orlen jako pierwszy zaprezentował strategię dekarbonizacji, w której CCU ma wielką rolę do spełnienia. Zagospodarowanie czy przetwarzanie CO2 to absolutny priorytet!”
